Het is mis gegaan,
We waren heel erg geschrokken toen we erachter kwamen dat we zo snel weer zwanger waren, maar na een paar dagen heel erg gelukkig dat we nog een baby zouden gaan krijgen. Toen we voor de echo moesten bleek dat het er twee waren. We waren heel erg aan het twijfefelen en wisten niet of we dit wel wilde, maar na weer een paar dagen toch heel gelukkig. Een paar weken daarna moesten we weer voor een echo en dachten ze dat het er drie waren. Toen had ik zoiets dit gaat het niet worden, maar gelukkig bleek het de navelstreng te zijn, dus waren we heel erg blij dat het er toch MAAR twee waren. Na een aantal weken was ik echt aan het idee gewend dat we er twee kindjes bij zouden gaan krijgen en ik was er ook echt heel gelukkig mee. We moesten 1,5 week geleden voor de combinatietest en de hartjes klopte toen gewoon en ze waren lekker aan het bewegen. De uitslag van de test was ook goed, dus dat was een opluchting en waren we wat meer gerustgesteld. We wisten dat er veel risico's en complicaties waren met een eeneiige tweeling, maar je denkt dan ook weer "we hebben dit al een keer meegemaakt dus dat zal deze keer wel niet gebeuren". We moesten afgelopen donderdag weer voor de gewone controle en daar kregen we te horen dat met 13weken de hartjes van onze wondertjes getopt zijn met kloppen. De gynaecoloog zei dat het heel erg leek op het TTTS.
Ik heb tot vandaag de tijd gekregen om het een beetje te laten bezinken en ze de kans te geven om zelf los te laten, maar dat is helaas niet gebeurd. Morgen moet ik me melden bij de verloskamers van het rode kruis en gaan ze de weeen opwekken. Heel zenuwachtig en verdrietig, maar ik ben blij dat het nu bijna klaar is en we het een beetje een plekje kunnen gaan geven.
reacties (0)